دلمو بدجور شکست

وقتی ساعتی بعد از اذان مغرب از سرکار میرسه خونه و سراغ دیس میوه مهمونی عصر که برای مامانمینا اورده بودم میره و یه موز برمیداره متوجه میشم که مثل همیشه میخواد قسمتی از موز رو به زور به خوردم بده فوری بهش میگم که من اصلا میل ندارم و قبل از اومدنت یکیشو خوردم به حرفم اهمیتی نمیده و به سمتم میاد که به خاطر این رفتارش که هفت ساله با اینکه میدونه خوشم نمیاد اعتراض میکنم و میگم چندبار بگم وقتی میل به چیزی ندارم نمی تونم بخورم. بهش بر میخوره و بلافاصله میگه مهمونی دادی خسته شدی خستگیت رو سر من خالی میکنی. حرفش رو دلم سنگینی میکنه و سکوت میکنم سفره رو پهن میکنم و سوپی رو که مامانم اورده بود رو واسه شام میارم کمی میخوره و میره واسه خودش نیمرو  درست میکنه بهونه هاش تمومی نداره اینبار به اینکه چرا واسش خودم شام نپختم غر میزنه. میگه دوست دارم دستپخت زنم رو بخورم از اعتراض ها و حرفهای غیرمنطقیش و تیکه هاش اشک تو چشمام جمع میشه و میگم الهی زنت بمیره از دستش راحت بشم که میگه الهی امین. سکوت میکنم و اشکام جاری میشه. انقباضات رحمم به خاطر حاملگی پوچ که هنوز تخلیه نشده ازارم میدم. وضعیتی که اصلادرک نمیکنه تو چه شرایطی هستم و بجای دلداری دادن سوهان روحم میشه. این زندگی و ادماش لیاقت پدر و مادر شدن رو ندارن  توانایی خوشبخت کردنش رو ندارم ولی چاره ای نیست نمیشه باهاش مقابله کرد. میدونم اگر هم به اشتباهش پی ببره اصلا نباید منتظر معذرت خواهی و دل بدست اوردنش بمونم کاری که تو این هفت اصلا انجام نداده. معمولا بعد از اومدن خانواده من به خونمون ازین دعواها خیلی پیش اومده با اینکه از دست و دلبازیش خبر دارم و میدونم ازشون بدش نمیاد ولی علت این رفتارش رو نمیدونم.